ilhan berk


ilhan berk benim için her zaman fazla marjinaldi, şiirinde görüntüyü uçlara götürmesi ve anlamsızlığa dayanması, ilginçtir, müzikal yönümü dahi etkilemiştir. bir kaç şiiriyle haftalarca oyalandığımı, eşe dosta bu şiirleri okuduğumu bilirim. ikinci yeninin anlamsızlığa kollarını açmış uçlarından biridir ilhan berk, ama bunu ece ayhan gibi sert ve katı bir biçimde yapmaz, yumuşaktır, şiirini binlerce aşamadan geçirmiştir, ve en fazla haksız eleştrileri de belki o almıştır. büyük şairdir.
şiirleri dışında şu var, kuzenim melike almıştı geçen sene bana, ilhan berk - şairin toprağı kitabını. sıkıcı denemelerle dolu olacağını düşündüğüm kitap ilhan berkin deftrelerine yazdığı ordan burdan yazılarla, günlükleriyle, ikinci yeni tartışmalarına verdiği yanıtlarla doluydu. elime aldıkça gülümsediğim bu kitabı sizlere de tavsiye edeyim.

bir de şiir; ilhan berk' in türkçenin en görkemli görüntülerini elde ettiği şiirlerinden birisi, rondo...

"rondo

atimi istedim evin gogu gerindi
cin gulleri bir yerden ordan geliyorum
oyle sular daglarin ustuydu isminiz
yesil, o soluklari gibi ruzgarlarin
bir bin yil ruzgar degirmeninizde kaldim

tep krallari gibiydim oyle yalnizdim
bir cagda seni bu beyazliginda tuttum
ak, sabah kalyonlarim hep gokyuzundeydi
ben ruzgar degirmeninizde kaldim

iste ellerin o dunya kadar akdeniz
hansi, gecenin pancurunda berk kuslarim
ey benim sigligim eskim karanligim siz
yitik gulusunun actigi sular simdi
ben o gecelerde saciydim cocuklarin
bir bin yil ruzgar degirmeninizde kaldim."

0 yorum: