böyle açıklıyorum "kings of time"'ı ben: melodinin karanlığı. rahatsız edici, insana koyu bir hüzün veren, klişenin güvenli sularında yüzmek yerine karanlık sulara daldırılmış melodiler. post rock diye geçiyor sağda solda tarz olarak, ama post rock diyemiyorum ben "kings of time" için, aşıyor post rock'ı, kendine has bir dil yaratıyor. daha yaratıcı, daha melankolik. her iyi grup karanlık ve büyük bir albüm yapmak ister, pink floyd, black sabbath, ulver, radiohead ve daha sayamadığım niceleri bunu başarmışlardı. magyar posse'ye şapka çıkarıyorum bu listeye katıldığı için ve tebrik ediyorum. kişisel olarak en azından bir dönem hayatımın arka planını oluşturdukları için.