cemal süreya'nın günlüğünden


".. çok masturbasyon yaptım, özellikle de 15-25 yaş arası, hayatımın en önde gelen işi oydu. iğrenirdim kendimden. her başarısızlığımı ona bağlardım. her seferinde bir daha yapmamaya yemin ederdim, yine de günde beş-on kez yapmaktan kendimi alamazdım.."

bu satırlar çok ilginç, Cemal Süreyanın hayattayken yayımladığı günlüklerinden oluşan "günler" kitabından bir alıntı. türk edebiyatına -önceki silik örnekleri saymazsak- cinselliği getirmiş bir adamın bundan bahsetmesi doğal gelebilir insana, ama yine de bir erkeğin kolay konuşabileceği konular değil bunlar. yazının devamı ise şöyle:

"... ortaokulda elden ele gezen bir kitapçık vardı. Lokman hekim (!) imzalı otuziki sayfalık bir şey: Otuzbir çekmenin zararları. kitabı okuduktan sonra o iğrenme duygusuna bir de korku eklendi. verem olmak vardı işin sonunda, erken yaşta cinsel güçsüzlük, beyin sulanıyor. Lokman hekim kitabından sonra işi daha sıklaştırmıştım. sapık olarak görüyordum kendimi. kısacası, büyük bunalım.

Bir gün, bir gazetede veya dergide küçük bir yazı gördüm. masturbasyonun zararsız olduğunu anlatıyordu. bir anda herşey değişiverdi. bir aydınlanma oldu. bir sevinç geldi şurama kondu. kestim o yazıyı, aylarca cebimde gezdirdim. günde beş vakit çıkarıp yeniden okuyordum. arkadaşlarıma da gösterdim. sıklıkta bir değişiklik olmadı. daha doğrusu hemen olmadı. ama bunalımdan o saat kurtulmuştum."